حافظ شیرازی
(۷۲۷ شیراز ـ ۷۹۲ شیراز)

خواجه شمس‌الدین محمد شیرازی مشهور به لسان‌الغیب و متخلص به حافظ، غزل‌سرای نام‌دارِ ایرانی است.

مکتب حافظ رندی است و بیش از آن‌که مبتکر باشد، به‌کمال‌رسانندۀ سُنت‌های ممتازِ ادبیِ پیش از خود است. او غزل عاشقانه و عارفانه را با استفاده از صنعتِ ایهام، به یکدیگر پیوند زد؛ غزلِ عاشقانه‌ای را که سعدی، و غزلِ عارفانه‌ای را که مولوی پیش از او به اوج رسانده‌بودند، و درحالی‌که گمان می‌رفت غزل را دیگر یارایِ پیش رفتن نیست، حافظ با تلفیقِ این دو شیوه، آن را به عالی‌ترین وجهْ رسانْد و با زبانی بلیغ و هنرمندانه، اقیانوسی از مضامینِ بلند را به نظم درآورد؛ اقیانوسی که هر موجِ آن اوجی بی‌مانند در ادبیات فارسی دارد.

و آن‌چه در این مجموعه گِرد آمده‌است، ابیاتی جداشده از آن نظمِ شاهوار، امواجی به‌ساحل‌آمده از آن اقیانوسِ شگرف‌اند.