وحشی بافقی
(۹۳۹ بافق – ۹۹۱ یزد)

شمس الدین محمد وحشی‌ بافقی (۹۳۹ بافق – ۹۹۱ یزد)، شاعر و ادیب بزرگ فارسی‌زبان در دورهٔ عباسیان بود. وی به نام “شمس وحشی” یا “وحشی‌بافقی” نیز شناخته می‌شود. شعر و آثار او تأثیر بزرگی بر ادبیات فارسی داشته و او را یکی از نمایندگان برجستهٔ دورهٔ قدیم شعر فارسی می‌دانند.

وی در بافق به دنیا آمد و تحصیلات اولیه را در وطن خود انجام داد. او از شاعران معروف عربی و فارسی دورهٔ عباسیان بود و به زبان‌های فارسی، عربی، یونانی و سانسکریت آشنایی داشت. وحشی‌بافقی به تالیف شعرهای معروف و غزلیاتی با محوریت عشق و معشوق اشتغال داشت. شعرهای او عمدتاً به زبان فارسی بوده، اما از عبارات و اصطلاحات عربی نیز استفاده کرده است.

او در شعرهای خود به توصیف طبیعت، زیبایی‌ها و حسن‌های انسانی، و به ویژه موضوعات عشق و دل‌سوزی پرداخت. شعرهای وحشی‌بافقی به شدت مستوجب توجه به زبان زیبا و عمق عواطفی‌اش می‌باشند.

شعرهای وحشی‌بافقی بیشتر به صورت غزلیات و مختصره‌ها منتشر شده‌اند و در طول دوره‌ها به عنوان نمونه‌های برجستهٔ شعر فارسی مورد تجدیدنظر و مطالعه قرار گرفته‌اند. او با شعرهایی که عشق و دل‌سوزی را به تصویر می‌کشد، به عنوان یکی از بزرگترین شاعران عشق در ادبیات فارسی معرفی می‌شود.