کتاب مهدی اخوان ثالث
(1307 مشهد ـ 1369 تهران)

مهدی اخوان ثالث(م.امید) از قلل رفیع شعر معاصر است؛ شاعری که در هر عرصه‌ای که طبع‌آزمایی کرده، از آن میدان سربلند خارج شده است. او شاعری را از حدود سال 1325 آغاز کرد و تا سال 1367، زبان شعرش دستخوش تحولات و دگرگونی‌هایی شد، به‌گونه‌ای که شعر او، به‌وضوح، مانند شعر بسیاری از شاعران معاصر، حرکت و صیرورت داشته‌است. این حرکت از «ارغنون» آغاز می‌شود و در «زمستان»، «آخرشاهنامه» و «از این اوستا» به اوج می‌رسد و سپس، آن شکوهی که در «از این اوستا» به بالاترین سطح خود رسیده‌بود، در «در حیاط کوچک پاییز در زندان» و «زندگی می‌گوید امّا باز باید زیست» تداوم می‌یابد و پس از آن، درست مثل عقاب تیزپروازی که پس از یک پرواز بلند، سرانجام مجبور است سر در نشیب بگذارد، به‌آرامی از آن اوجِ بی‌مانند فرود می‌آید و در «تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم» بر زمین می‌نشیند.
و آن‌چه در این کتاب می‌خوانید، ابیات و سطرهایی برگزیده از تمامیِ مجموعه‌شعرهای اخوان‎ثالث، به ترتیبِ تاریخِ انتشار است؛ به‌گونه‌ای که می‌توان آن حرکت و صیرورت را در بیت‌ها و سطرهای این کتاب دید.